MENU

{8} Zaufanie (I)

3243
1

ZAUFANIE  – wewnętrzna pewność budowana w trakcie poszukiwań odpowiedzi na pytanie „kim jestem”.

Bez zaufania do siebie nie może być mowy o zaufaniu do innych. Brzmi jak komunał, który od zamierzchłych czasów powtarzany jest do znudzenia. Kryje się w nim jednak głębia warta każdej, choćby najsilniejszej emocji.

Ufaj budując relacje z rzeczywistością, sobą i innymi. Ufaj, że wszystko co przychodzi jest dla Ciebie właściwe.


Istnienie pełnią siebie jest właśnie nim dla mnie – zaufaniem. Bądź właściwie „nią” – zaufałością:)

Odczuwam siebie, tak jak mogę, w chwili teraźniejszej i jednocześnie pozostaję pełen w ruchu, pełen w zmianie, pełen zwyczajnego siebie w codzienności działania.

Głęboka, wymuszona analiza otoczenia i siebie często jest skutecznym zaburzeniem tego procesu – lewopółkulowe rozpisanie co z czego i dlaczego; niepewne myśli odbierają szybko każde pokłady sił. W rozbiciu nie powstaje nic; w maraźmie wszystko jest niedoskonałe; w chaosie nic nie jest godne.

W zewnętrznej, pełnej akceptacji obserwacji samego siebie obdarzam siebie zaufaniem! Daję sobie ciche zezwolenie, akceptację i pewność. Niespożyte siły idą wraz z tym! Z radością wówczas obserwuję swoje działanie – jak rodzic hasanie dziecka. Niby na niby, a na prawdę w lekkości życia.

Czasem, gdy wszystko idzie pod górkę trudno zauważyć ten szerszy kontekst wydarzeń. Bez względu czy coś oceniamy jako dobre, czy złe… po prostu takie jest, tak wyszło – możemy czerpać z tego naukę i podczas kolejnych zmagań wcielić ją w życie.

Ufam, że wszystko, co się pojawia jest mi potrzebne.
Ufam istnieniu.
Ufam sobie.


 


Zapraszam do kontaktu lukasz@nowespojrzenie.pl